На днях в некогда авторитетной “Комсомольской правде” была опубликована статья об Армении. Честно говоря, мне не верится, что автором этой статьи является журналист. Судя по официально- бюрократическому стилю публикации, она больше напоминает заявление посольства РФ в Армении. Но и там, я знаю, есть грамотные и компетентные люди, в то время как упомянутая статья изобилует фактическими и орфографическими ошибками.
Человек, мало-мальски сведущий в событиях Армении, или среднего уровня журналист, прибывший в нашу страну и в течение нескольких дней проработавший здесь более-менее добросовестно (а в России есть сотни высокопрофессиональных репортеров), не допустил бы столь грубых ошибок.
В статье упоминаются также армянские СМИ, и по поводу их направленности сообщаются сведения абсолютно не соответствующие действительности. Оставив в стороне эти, мягко говоря, неточности, обращусь к газете “Аравот” (в упомянутой статье она называется “Аравод”), о которой также “ТАСС уполномочен заявить”.
Согласно заявлению «автора» статьи, мы относимся к тем СМИ, которые, выполняя заказ посольства США, способствуют осуществлению “цветной революции” в Армении. Я не стану отвечать на эту откровенную клевету за своих коллег – других упомянутых в статье “КП” СМИ, однако в отноюении “Аравот” скажу, что лично я – главный редактор газеты, против какой бы то ни было революции, будь она “цветной” или “черно-белой”, поскольку во время революции стороны переходят все дозволенные правовые и нравственные границы, и потом требуются годы, а то и десятилетия для того, чтобы жизнь вновь вернулась в свое русло. “Революция Майдана” – последнее тому доказательство.
Читайте также
В Армении безусловно есть революционно настроенные политические силы и, соответственно, СМИ. Они заявляют о том, что ожидается “жаркая” осень, что правящий режим пребывает в связи с этим в панике, что они выведут на улицы революционные массы, а власть испугается и подаст в отставку, после чего к власти придут “правильные парни” (в их лице) и начнут заботиться о народе.
Однако – это наша политическая практика как минимум последних 22 лет, здесь нет никаких новых оттенков. Ну, в данном контексте всем должно быть ясно, что эта практика абсолютно не имеет никакого отношения к “цветной” — антиколониальной, прозападной революции. Нынешние революционеры, равно как и власти, находятся в кармане у Путина, и борются всего лишь за право быть его наместником.
Когда я говорю, что меня не воодушевляют революционеры, то необходимо также добавить, что аналогичное отношусь к “контрреволюционерам” – они, с моей точки зрения, совершенно идентичны. Как писал один из самых любимых моих писателей – Сергей Довлатов, “после коммунистов я больше всего ненавижу антикоммунистов”.
Арам АБРААМЯН
Հարգելի պրն Արամ Աբրահամյան:Վերջերս(գուցե մոտ մեկ ամիս առաջ)հարցազրույց ունեցաք«հրապարակախոս» Զարուհի(ինքը՝ Զառա)Հովհաննիսյանի հետ:Խոսում էիք Ամերիկայի,Իրաք ներխուժման մասին:Դուք հարցրեցիք,«իսկ Ամերիկան ունե՞ր այդ իրավունքը»(մոտավորապես),(ՄԱԿ-ի ԱԽ),Զառան պնդեց ,որ ուներ:Իսկ այնինչ՝ ՉՈՒՆԵՐ: Հաստատ: Դուք ԼՌԵՑԻՔ:Մեղքս ինչ թաքցնեմ,մտածեցի,չուզեցաք Ամերիկայի «խաթրին» կպնել(կամ էլ Զառայի,(լավագույն դեպքում…չեմ հավատում)):Ասացեք խնդրեմ,տվյալ պահին Դուք ցանկացաք ,որ Զառան Ձեզ խաբե՞ր,թե ուզեցաք խաբվածի դերում լինել՝ ի հօգուտ Ամերիկայի:Էլ չեմ խոսում Զառայի բոբիկության(ոչ ստախոսության)մասին…
Գիտե՞ք,համարյա նույն բանը եղավ Պոզների հետ երբ նա իր հյուր Գուսմանին հիշեցրեց Բաքվում հայերի կոտորածների մասին:Գուսմանը խառնվեց իրար եւ ասաց,«ես այդ ժամանակ Բաքվում չէի»:Պոզները լռեց:Չնայած«պիոներ Պետյային»էլ պարզ էր,որ եթե անգամ Գուսմանը Բաքվում էլ չէր,ապա նրա նման դեմքը չէր կարող չիմանալ մանրամասնությունների մասին: Խաբեց սրիկան:Ես նամակ գրեցի Պոզներին ,հարցնելով՝«Դուք ցանկացաք,որ Գուսմանը Ձեզ խաբե՞ր,թե ցանկացաք խաբված լինել»:Չպատասխանեց:Գուցե սա լրագրողական հնարք է:Հարգանքներս:
Հարգելի Նուբար, ես լրագրող եմ եւ հարցազրույցի ժամանակ ներկայացնում եմ իմ հյուրերի, ոչ թե իմ սեփական տեսակետը:
Հարգելի Արամ,եւ Ձեզ բնավ չի հետաքրքրում՝ Ձեր հյուրը խելացի է,թե հիմար,արդար է,թե սադրող,բանիմաց է,թե դատարկագլուխ,եւ որ ամենակարեւորը՝ ինչ հայացքների տեր է ,այլապես, որն է Ձեր,հյուրին հրավիրելու նպատակը, կամ պատճառը..:Ներեցեք,բայց հավատս չի գալիս,որ փորձառու,հարգարժան Արամ Աբրահամյանը պատահական մարդու հրավիրեր,մի անձի,որն արդեն բոլորին է հայտնի իր արեւմտամետության մեջ,նաեւ ակտիվիստ է(շաաաաատ է ակտիվ):Եւ ավելի քան վստահ եմ,որ չէիք հրավիրի,եթե Ձեր,երկուսիդ հայացքները չհամընկնեին:Օրինակ,ես՝ արեւմտամետ չեմ,ինձ կհրավիրե՞ք. Սրան գումարած,թույլ տվեք հիշեցնել,որ նույն հաղորդման մեջ որոշ դրվագներում Դուք բավականին ակտիվ էիք Ձեր հայացք,տեսակետերի պարագայում: Սա,հենց այնպես,հիշեցման կարգով…ՀԱՐԳԱՆՔՆԵՐՍ:
Սիրով կհրավիրեմ, հարգելի Նուբար, եթե Երեւաում լինեք՝ չնայած ինձ ավելի շատ կհետաքրքրեր Ձեր կարծիքը ոչ թե ԱՄՆ-Ռուսաստան հակամարտության, այլ երաժշտության մասին: Ինչ մնում է «Դեմ առ դեմ» հաղորդաշարին, ապա այստեղ հյուրեր էին Արամ Կարապետյանը, Արամ Գասպարի Սարգսյանը (երկու անգամ), Գուրգեն Եղիազարյանը (երկու անգամ), Սերգեյ Շաքարյանցը, Տիգրան Քոչարյանը («Փիղը», երկու անգամ) եւ այլ՝ միանգամայն ռուսամետ գործիչներ եւ հրապարակախոսներ:
Հարգելիդ իմ Արամ Աբրահամյան:Շնորհակալ եմ պոտենցիալ հրավերքի համար, թեկուզ եւ երաժշտության թեքումով:Սրա հետ մեկտեղ անհամեստորեն ասեմ,որ չպիտի զղջաք,եթե անգամ «մի երկու հարց»էլ քաղաքականությունից հրամցնեք,նորից անհամեստորեն՝ չեք զղջալու, հավատացնում եմ՝ փորձ կա…Գալով Ձեր ակնարկին՝ ռուսամետության վերաբերյալ, (հրավիրվածների ցուցակը),միանգամից ասեմ,որ ես ռուսամետ չեմ,(ես «ճշտամետ»եմ):Ինձ համար կա երկու Ռուսաստան՝ Ռուսաստան-Արեւմուտք,որտեղ նախապատվությունը տալիս եմ Ռուսաստանին,քանզի գտնում եմ,որ աշխարհը միաբեւեռ չպիտի լինի, ցավոք այն,ինչին ձգտում է միահեծան Ամերիկան:«Ինձնից շատ»ամերիկամետ թող ոչ ոք չլինի՝ դա ժամանակին էր, 70 ական թվերին,դեռ մի բան էլ շուտ, 68-ից էլ առաջ(երբ մտանք Չեխոսլովակիա, դատապարտեցի, սակայն հետո զղջացի կարծիքիս համար՝ մենք ճիշտ էինք…չնայած ես այն ժամանակ (ամերիկամետ) «վճարեցի» իմ ազատությամբ…),իսկ այսօր, նամանավանդ,գտնում եմ,որ Ամերիկան է չարության իմպերիան:Մյուսը՝ ինձ համար կա Ռուսաստան-Հայաստան հարաբերությունները,որտեղ դատապարտում եմ Ռուսաստանին,ով ուզում է վարվել Հայաստանի հետ այնպես,ինչպես իրեն հետ վարվում է Արեւմուտքը:Բայց,այստեղ կա մեծ բայց՝ Ռուսաստանը չէր համարձակվի որոշ հարցերում մեզ հետ վարվել «կացնի ձեւով»,եթե համոզված չլիներ,որ տեղի իշխանությունը «տեղից մի բան չի»…
Հրավիրում եմ հոկտեմբերի 31-ին ֆիլհարմոնիկ դահլիճ,որից հետո կպայմանավորվենք, ՊԱՅՄԱՆՈՎ,որ հետո«կուպյուռներ»չեն լինելու,այն,ինչ տեղի ունեցավ «Կենտրոն» հեռուստակենտրոնում, իմ ,ուղիղ գծով(այլապես չէի համաձայնվի) հարցազրուցից հետո(«կպել»էի Թաթայի արաբա- թուրքական երգերին):
Այդ կտորը հաղորդումից հետո«ընկավ հերոսի մահով»…
Շնորհակալություն:Հարգանքներս:
Կուպյուրները բացառված են
Շնորհակալ եմ:Իրավն ասած՝ չէի կասկածում: